Routing statyczny a dynamiczny – kiedy je stosować?

Routing jest kluczowym procesem w sieciach IP odpowiedzialnym za propagację prefiksów IP i utrzymywanie całej topologii sieci w porządku. Mając miliardy adresów IP podzielonych na wiele różnych podsieci, bez routingu powstałby bałagan, który uniemożliwiłby działanie całego Internetu. Tak więc routing jest jak zestaw reguł, które pozwalają zlokalizować konkretną sieć IP i adresy IP należące do tej sieci. Ten zestaw reguł musi być spójny w całej chmurze IP.

Spójrz na poniższy obrazek i wyobraź sobie, że komputery chcą się ze sobą komunikować. Jeśli laptopy mają adresy IP z różnych podsieci, nie mają pojęcia, jak uzyskać różne adresy. Będą używać swoich domyślnych bramek, ale co dalej?

Rola routingu

Brakującym mechanizmem, który informuje sieć o tym, jak dotrzeć do różnych sieci IP (znanych jako prefiksy IP), jest routing. Routing jest realizowany przez urządzenia sieciowe zwane routerami. Routery kierują pakiety IP przesyłane przez sieć we właściwym kierunku na podstawie informacji o routingu. Informacje o routingu określają zatem, dokąd wysłać pakiet, aby dotarł do celu. W poniższym schemacie wszystkie routery tworzące sieć muszą mieć spójne informacje o routingu, aby każdy laptop mógł się ze sobą komunikować.

Dowiedz się więcej o routingu statycznym, dynamicznym i nie tylko podczas naszego szkolenia technicznego „Podstawy sieci – Projektowanie i budowanie sieci korporacyjnych”

Routing statyczny

Skąd routery znają adresy docelowe IP? Jednym ze sposobów uzyskania pełnych informacji jest ręczne poinformowanie routera o konkretnym adresie docelowym. Ten proces informowania routera o konkretnych adresach docelowych przez człowieka nazywa się informacjami o routingu statycznym. Ustawienie pojedynczej trasy statycznej to bardzo szybkie zadanie administracyjne.

Należy jednak pamiętać, że decydując się na rozwiązanie routingu statycznego, administrator sieci jest odpowiedzialny za poinformowanie każdego routera o:

• każdej zmianie topologii,
• każdym nowym prefiksie,
• każdym usunięciu prefiksu

W naszym przykładzie, jeśli nastąpi tylko jedna zmiana adresu podsieci IP z 172.16.1.0/24 na 172.17.17.0/24, administrator musi wykonać sześć operacji: usunąć stary prefiks, skonfigurować nowy prefiks i powtórzyć to trzy razy.

Problem z routingiem statycznym

Wyobraź sobie teraz, że Twoja sieć składa się ze 100 routerów i musisz dodać do niej tylko 2 nowe podsieci, ponieważ w Twojej firmie otwiera się nowe biuro. Musiałbyś dodać 200 wpisów routingu statycznego. Wyobraź sobie inny przykład: zmiana routingu internetowego z tysiącami routerów zarządzanych przez różnych dostawców usług internetowych, a tabele routingu zawierają ponad 600 000 prefiksów.

Co jest złego w routingu statycznym?

• uzgodnienia między domenami administracyjnymi będą trwać wieki,
• statyczne modyfikacje będą koszmarem,
• prawdopodobieństwo błędu wzrośnie niewiarygodnie,
• proces zmian będzie bardzo długi,
• routing statyczny może nie reagować na awarie sieci, co może spowodować przerwanie całej komunikacji.

Jest jeszcze jeden punkt związany z problemem routingu statycznego, a mianowicie możliwość przypadkowego utworzenia pętli routingu. Tak, właśnie dlatego musimy korzystać z routingu dynamicznego.

Routing dynamiczny

Routing dynamiczny rozwiązuje powyższe problemy z routingiem statycznym. Dzięki routingowi dynamicznemu między wszystkimi routerami odbywa się automatyczny proces. Proces ten nazywa się protokołem routingu i ma na celu:

• wymianę prefiksów IP między routerami,
• znajdowanie optymalnej (najkrótszej) ścieżki do celu,
• tworzenie topologii antypętlowej,
• automatyzację zmian,
• przyspieszenie procesu zadań administracyjnych,
• reagowanie na zmiany topologii i awarie oraz ponowne obliczenie optymalnej ścieżki,
• dynamiczny schemat routingu.

Przykładami dynamicznych protokołów routingu są BGP, EIGRP, OSPF i RIP, które można wybrać w zależności od topologii, konkretnych wymagań (takich jak scenariusz: WAN, Internet Edge, Data Center, sieci SP), możliwości technicznych (dostawca, typ urządzeń, obsługiwane protokoły) itd.

Kiedy stosować routing statyczny, a kiedy dynamiczny?

Powyższe rozważania wskazują na zalety i wady podejścia dynamicznego i statycznego. Tak czy inaczej, wybór powinien zależeć od scenariusza. Przyjrzyjmy się przykładom:

Przykład 1: Jeśli masz jeden router podłączony do Internetu w domu, użyj statycznej trasy 0.0.0.0/0 wskazującej na Twojego dostawcę usług internetowych. Nie potrzebujesz routingu dynamicznego.

Przykład 2: Jeśli masz jedno łącze między dwiema lokalizacjami i tylko 2 sieci w lokalizacji A i 4 sieci w lokalizacji B, użytkownicy nadal mogą korzystać z routingu statycznego (bez dużego obciążenia administracyjnego).

Przykład 3: Jeśli masz sieć WAN składającą się z 10 lokalizacji i centrali, a każda lokalizacja ma ponad 10 sieci IP, a niektóre z nich mają połączenia z innymi lokalizacjami, użyj routingu dynamicznego (złożoność).

Przykład 4: Jeśli masz dostawców usług internetowych 1 i 2 i jesteś odpowiedzialny za zapewnienie redundancji w obszarze brzegowym Internetu i handlu elektronicznego, użyj routingu dynamicznego (wymagana automatyzacja).

Jeśli chcesz sprawdzić, który protokół routingu najlepiej pasuje do Twojej sieci, napisz do nas i umów się na bezpłatną konsultację z naszymi inżynierami sieciowymi.